fotoğraf

Hayat aslında baya garip. Benim 'hayatçokgaripdeğilmi' tarzı bloglar yazmam da çok garip aslına. Ama bugün fotoğraflara bakarken iyice bi fark ettim. Ayın 4'ünü gösteriyordu fotoğraf, her şey çok normal yanımda o var. Sıkı sıkı sarılmışım, ben zaten sevdiğim insanlara sarılmasını çok severim, anaç tarafımdan gelen bi özellik herhalde. Neyse o günden tam 9 gün sonra olan şeylerin şu anı etkileyeceğini tahmin edebilmek çok zor, kişiliğim, değer yargılarım, her şey sanki birer birer dağılmaya başlamış gibi. Ne garip. Toplasan bir dönemi geçmez, ama hayatımda çok şey değişmiş ben bunu bir fotoğrafa bakıp anladım, 'ıı her şey çok banel, neden hayatım bu kadar monoton?' modum meğersem tamamen bir drama queenlikmiş. Ben artık geçen seneki Selin değilim ki. Seneye de bu Selin olmiycam. Aslında üzücü, bi yandan da güzel. Bir tek her durumda kabul edecek tek insanlar da senin ailen. O yüzden aile baya önemli bişi. Ben ailemi çok seviyorum. Babamı çok seviyorum. Annemi çok seviyorum. Ablamı çok seviyorum. Türkçe öğreniyorum. Böyle cümleler kurmak çok eğlenceli.

Bir fotoğraf bu kadar düşündürttürebilir-imiş-.


PS: Anneme blog açtık ! :)


ha bi de :

the best thing about photograph is that it never changes,even if the people in it do.

diye bi laf varmış, ben begümde gördüm, andy warholunmuş.