keşke

keşke bazı şeyleri bazı insanların yüzüne söyleyebilsem direkt, korkmasam. ama 'o üzülür, sonra da aramız bozulur' demesem. fark ettim ki insanlar yapmıyo bana karşı bunları, ben üzülüyorum, ama yine ' aramız bozulur' diyen taraf ben oluyorum. keşke kızacağım zaman o insana zamanında 'tepkimi' versem de sonradan içimde birikmese, tepki nefrete dönüşmese. ve bunu o insana açıklayamayacağımı bildiğim için ondan soğumasam. ama artık çok geç galiba. inanılmaz soğudum ve baya kine dönüşüyo zaman zaman. zaman geçtikçe daha da düşünür oluyorum, üstüne olaylar ekleniyo ve daha da soğuyorum. sonra unutuyorum bazen, bazen çok hatırlıyorum. bazen boşver diyorum, bazen hala geç değil geç karşısına konuş diyorum. ama olmuyo. 18 senedir de olmadı. yapamadım.