hoppudu höppidi

benim uykum dünyanın en ağır uykularından biri. bunu bu son 2 senede iyice anladım.

okulun ilk açıldığı hafta diasadan alışveriş yaparken yangın alarmı çalmaya başladı, ben gerildim noluyo falan diye sonra baktım herkes işine devam ediyo, benim alt beynim bunu 'eğer yangın alarmı çalarsa bişi olmaz melegim sakin ol' diye attı. (iddiali bi tespit) neyse. o günün gecesi. odanın 4 kişisi de mışıl mışıl uyurken, ya da ben öyle olduğunu sanıyorum, gözümü bi açtım, kapının önünden insanlar bi o yana bi bu yana koşturuyo, odada kimse yok, ve inanılmaz bi alarm sesi var. neyse kalbim atıyo deli gibi indim aşağı bütün yurt orda falan. meğersem yangın alarmının düğmesine basıp kaçmış biri eğlenmiş, gidin yataklarınıza yatın dediler. sonra biz çıktık yukarı dedim ki 'insan bi uyandırır' (acılı genc kız). ve oda arkadaslarım benim ayagımdan tutup cektiklerini ama yine de uyanmadıgımı söylediler...

uykudan kalkınca 20 dk gibi bi süre konuşulan hiç bir kelimeyi anlamıyorum. ve çok üzülüyorum.

şimdi tuğçeyle buluşucaz, böyle kendi kendime uyandım birden baktım telefonuma saat 10. aradım tuğçeyi.

s: tuğçe biz konuştuk mu senle bugün
t: evvet
s: abiğ nasıl hic hatırlamıyorum
t: evet zaten baya tatlıydı hoppudu höppidi (?) dedin kapadın.

sdkladkls. bu böyle bilinsin. ben uyurken beni arayıp sonra da 'o neydi' demeyin.